Hamımız qocalırıq. Son zamanlar qocalıq haqqında
çox düşünməyə başlamışam. Bu fikirlərə mənə qonşumuz Sədaqət xalanın ölümü sövq
edib. Doğulursan, böyüyürsən, gənclik, cavanlıq, qocalıq və ölüm. Bu etaplarda
fərqli şeylər yaşayırıq. Amma sonu istənilən halda ölümdür.
Sədaqət xalanı məhəllədə ara sıra görərdim.
Baxımsız, saçı, başı ağarmış, ancaq üstü-başı həmişə tər-təmiz idi. Ailə
qurmamışdı. Bəlkə də qurmuşdu, dəqiq bildiyim o idi ki övladı yox idi. Vaxt
aşırı qohumlarından bir-iki nəfər ona dəyməyə gələrdi. O da ki bayramdan
bayrama gəlsəydilər böyük şey idi. Qadın aldğı qəpik-quruş təqaüdünə dolanırdı.
Uzun illər hansısa dövlət strukturunda çalışsa da, təqaüdə çıxdıqdan sonra
evində sıxılırdı. Məhəlləyə çıxıb, skamyalarda əyləşib, saatlarla xəyala
dalmağından, kitab oxumağından başa düşürdüm. Sonra hər şey dəyişdi. Daha az
görməyə başladım onu. Əvvəlcə fikirləşdim ki bəlkə xəstələnib. Baxma, nə qədər
olmaya yaşlı adamdı. Sən demə yox, xəstələnməyib. Sadəcə başını qatmağa səbəb
tapıb.
Binamızın aşağı mərtəbəsindəki marketə girmişdim.
Deyəsən özümə qazlı içki alacaqdım. Niyə deyəsən deyirəm, çünki Sədaqət xalanın
süd aldığını gördüm. Təəccüblü heçnə yox idi. Süddür də, di gəl ki satıcı ilə
üzü gülə-gülə nəyisə müzakirə etməsi fikrimi onların söhbətinə yönəltdi. Sən
demə, Sədaqət xala məhəllə pişiyinin balasını evinə götürüb. Sonra yadıma düşdü
ki hə, axı məhəllədə pişik balalamışdı. Balalarının çoxu maşın altında
qalmışdı. Sağ qalanını Sədaqət xala evinə aparıb. İndi də o bala üçün süd alır.
Hələ çox körpə olduğundan, pipetlə südü balanın ağzına damcıladır. Qadın həqiqətən
də qayğı görsətmək üçün obyekt tapıb. Bunu onun sevincindən hiss etməmək olmazdı.
Mağazadan necə çıxmışdımsa, evə çata-çatda yadıma düşdü ki güya mən özümə qazlı
su alacaqdım.
Vaxt keçdi, Sədaqət xalanı mağazadan pişik yeməyi
alan gördüm. Bala əməlli-başlı böyümüşdü. Artıq pişik qidası yeyirdi. Elə həmin
mağazada Sədaqət xalayla rastlaşdıq. Marağımı gizlədə bilmədim, salamlaşdım və
bala haqqında soruşdum. O, əvvəlcə üzümə şübhəylə baxdı. Amm sonra təbəssümlə
dediki yaxşıdır. Hətta dedi, əgər ürəyimdən keçirsə, gəlib baş da çəkə bilərəm.
Mən də eləmə tənbəllik, balaca paketdə pişik yeməyi alıb, düşdam xalanın
dalınca.
Ev iki otaqlıydı,qapıdan girən kimi solda, böyük
qonaq otağı, düz istiqamətdə mətbəx, sağda hamam-tualeti idi.Qonaq otağının
içindən digər otağa keçid vardı. Digər otaq anladığım qədəriylə yataq otağıydı.
Pişiyin yeri qonaq otağının ən sanballı yerindəydi. Lap pişiyə paxıllığım
tutdu. Qəşəng, məncə əl işi olan toxumalı döşəkcə üstündə xumarlanan pişik, məni
görcək miyoldadı. Xala dediki xoşuna gəlmisən haaa, məndə fürsət bilib, pişiyi
tumarlamağa başladım. Nəvazişdən, az qala əriyən pişik yuxuya getdi. Xala çaya
qonaq etdi məni. Ünsiyyətimiz yaxşı alınmışdı. Həyatından, işindən danışdı. Bir
xeylax söhbət edəndən sonra, telefonuma zəng gəldi. Dostum görüşə çağırırdı. Nəsə,
əlqərəz xalayla sağollaşıb, mənzildən çıxdım.
Ara sıra, pişiyi bəhanə edib, xalaya baş çəkərdim.
Kiril əlifbasıyla yazılmış, maraqlı kitabları vardı. Əməllicə kitabxana düzəltmişdi.
Kitablara marağımı görüb, hansı kitabı istəsəm götürməyə icazə verdi, ancaq
qaytarmaq şərtiylə.
O ərəfələr başım sessiyama qarışmışdı. İlk qış
sessiyam idi deyə, imtahanlara hazırlaşmalıydım. Bütün ayı imtahan verməklə
keçirdim. Sonra digər semstr başlanana qədər tətilə çıxdıq. Yadıma düşdü ki
xalaya artıq bir müddətdir baş çəkmirəm. Meyvə və pişik yeməyi alıb, xalagilə
getdim. Qapını bir müddət döyəndən sonra, xala gecdən gec qapını açdı. Sən demə,
qadın xəstələnib. Yataqdan yıxıla-dura qapını açıb, məni içəri çağırdı. Hal-əhval
tutdu, imtahanlar haqda soruşdu, uzun uzadı söhbət etdik. Söz verdim ki tez-tez
baş çəkəcəyəm. Çox sevindi, dedi qohumları son vaxtlar ümumən baş çəkmirlər.
Əvvəllər heç olmasa baramdan bayrama gəlirdilərsə, indi heç bayramda da gəlmirlər.
Ən azı həftədə bir dəfə yolumu xalagildən salırdım.
Novruz bayramı ərəfəsində kəndə getməli oldum. Öz
qohumlarımı da görmək, bayramı kənddə keçirmək istədim. Çoxdandı getmirdim, həm
xalanın qohumlarının belə etməsi pisimə gəlmişdi. Özüm də onun qohumları kimi
unutqan olmaq istəmirdim. Bayramı kənddə keçirdim. Telefonla anamla danışrdım,
qəflətən anam dediki, o baş çəkdiyin Sədaqət xanım neçə gündü məhəlləyə çıxmır.
Dedim yəqin yenə xəstələnib deyə imkanı yoxdu mağazaya, ya məhəlləyə düşsün.
Amma nəsə narahatlıq keçirdim. İki gün sonra şəhərə qayıtdım. Evə gəlincə,
rahalanıb, mağazadan iki üç şey alıb, xalagilə getməyi qərara aldım. Məhəllə
mağazasına girdim, həmişəki kimi alış-veriş etmişdim ki mağazadakı satıcı məndən
soruşdu ki Sədaqət bibigilə gedirəmsə, getməyim. Təəccüb dolu baxışlarımı üzünə
zillədim. Niyə, nə məsələdi? Satıcı anladı ki mənim baş verən hadisələrdən xəbərim
yoxdur.
İki gün qabaq işıqpulunu qapının boşluğuna salmaq
istəyən oğlan, qapının açıq olduğunu görüb. Səadəq xalayla həmişə işıqpulunu gətirəndə
xoş-beş etməyi sevən gənc oğlan, xalanı çağırsa da cavab verən olmayıb. Maraq
üstəlib onu və o evə daxil olub. Qonaq otağında gördüyü mənzərə onu şoka salıb.
Sədaət xala divanında uzanmış halda, üstündə də pişiyi. Artıq bir neçə gün olub
ki Səadət xala keçinib, meyidi artıq iy verməyə başlasa da, nədənsə heç kim xəbər
tutmayıb. Pişiyi də canını tapşıbmış, elə xalanın sinəsinin üstündə qalıb.
Oğlan əvvəlcə özünü itirib, sonra aşağı düşüb, əvvəlcə təcili yardıma zəng vurmağa cəht edib, təlaşdan
zəng vurmaq alınmayıb. O da yeknəsək mağazaya girər-girməz, gördüklərini
satıcıya danışıb. Satıcı təcili yardımı yığaraq, vəziyyət haqqında xəbər verib.
Təcili yardım da öz növbəsində polisə xəbər edib.
Xalanı hansısa qəbirstanlıqdan birində dəfn ediblər.
Dəfn üçün pulu əşyalarının içində tapıblar. Qadın ayrıca dəfni üçün təqaüdündən
yığıb. Onu aylarla axtarmayan, aramayan qohumları evinə tez bir zamanda sahib
çıxıb. Sahib çıxmaqları bir qırağa evi hətta satışa belə qoyublar.
Evə kor-peşman qayıtdım. Anam dediki mənə xəbəri
bilərəkdən deməyib. İstəmirmiş ki bayram tətilim bərbad keçsin. Çox məyus
olmuşdum. Ən məyusedici isə, onun vicdansız qohumlarının qadını tez-bazar
basdırıb, evini satışa çıxarmağı idi. Nə yuğurdum, nə yapdım, hazırca kökə
tapdım deyib, fürsəti əldən verməyiblər.
Tətildən sonra dərslər başladı və mən səhər dərsə
gedəndə, rəfimdən yerə kitabları saldım. Bir bir kitabları stola qoyurdum ki,
axırıncı dəfə Sədaqət xaladan aldığım kitab gözümə dəydi. Xaladan mənə yadigar
qalan kitab oldu və onun pişiyinə sevgisi oldu.
O günlərdə özüm də pişik balasına sahiblənmişəm.
Deyirəm həyatın işini bilmək olmaz. Bəlkə bir gün mən də tək qaldım. Yanımda
qalacaq pişiyim olsun.
Комментариев нет:
Отправить комментарий