Sərlövhə

Şairəm, bilirsən?


Şariəm, bilirsən necə əzabdır sevmək

Necə gecələr yatmamaq
Öz ruhunla sevişmək?
Şairəm, bilirsən necə iyrəncdir özgə əllər?
Necə qorxuncdur özgə qollarda
Özgə dodaqlar, özgə yataqlarda
Özgə insanlarla çəkişmək?
Şairəm, bilirsən nədir incidən
Nədir üzən, nədir küsdürən?
Səni sevən birisini sevə bilməmək
Üzərək, üzülərək, istirab çəkmək
Şairəm bilirsən mən hey susuram
Üzümdə təbəssüm, gözlərimdə qəm
Şairəm, şairəm axı bilirsən
Sevmədən sevirəm bu sevgi bəlkə
İşgəncə olsada mən ki xoşbəxtəm
Şairəm, bilirsən mən axı dəliyəm
Dəlilər nə anlar dünya işindən
Gələcək keçmiş tək 
Keçməmiş demək
Şairəm, bilirsən? 
Bilirsən, gülüm.
Bir son var, yox deyil axı o ölüm
Şairəm, ölmüşəm basdıran yoxdur
Şairəm mövcud yox sən yalnız yaşa
Şairəm, xoşbəxt ol, 
Şairəm, var ol.
P.S. Sevdiyim şairəyə

Şairə Bənövşə Mahmudqızına ithaf olunur.

1 комментарий: