Fikrim
kompüterdə qalmışdı. Birdən telefonuma mesaj gəldi. Sevincək telefonu əlimə
alıb, mesajı oxumağa çalışdım. Üzümdəki təbəssüm eləcə donub, qaldı. Mesaj operatordan gəlmişdi.
Öz-özümə düşündüm “Ay axmaq, sənə kimdir mesaj yazan”.
Başımı
monitora qaldırdım. Qovluqlarda eşələnib, onun fotosunu tapdım. Gizlincə səhifəsindən
əkişdirmişdim. Onu daha görməyəcəyimi bilib, arada təsəlli olaraq, fotosuna
baxmaq üçün yükləmişdim kompüterimə.
Əşi nəysə. Fikir verməyin. Yenə də gicləyirəm. Heç
vaxt ağıllanmayacağam. Nə qədər dırmığa ilişsək də, ürək həmişə sevməyə fürsət
axtarır. Hər dəfə deyirik ki, bu sondur, amma gözlərimiz kiminsə gözlərinə
sataşır və yenidən başlayır hər şey.
Sevgi
bir qırağa qalsın. Həyatda doğrudan da tük ürpədici hadisələr baş verir. Eşidəndə
bəzən günlərlə gözlərimizə yuxu getmir, dəhşətə gəlirik Bizə elə gəlir ki, bu
mümkün ola bilməz. Axı insan deyilən məxluq bu qədər insaniyyətsiz ola bilməz.
Lakin ola bilir və olur.
Sizə qonşuluqda,
daha dəqiq desək bizdən bir iki məhəllə aşağıda yaşayan ailədən danışmaq istəyirəm.
Çünki mənim fikrimcə bir ana deyilən qadın qızı deyilən övladına bunları edə
bilməzdi, ancaq etdi.
Bacımın
rəfiqəlik etdiyi qız vardı kəndimizdə. Qız qəşəng idi. Sarışın, dərisi fil
sümüyü rəngində, gözləri isə zümrüd yaşılı idi. Bilmirəm bir qadın digər qadın
haqqında necə təsəvvür yarada bilər, nəzərə alsaqki, əgər mən lezbiyan deyiləmsə.
Amma qız həqiqətən də qəşəng idi.
Atası
anası ilə yola getmirdilər. İndi birisi deyəcək ki, nə olsun, guya kim kimlə
yola gedir ki? Münasibətlərin necəliyi bizim övladlarımıza da təsir göstərir. Gələcəkdə
onlar ailə qurmaq istəyəndə belə şüur altına yığılmış bütün bu informasiya və
“təcrübə” öz sözünü demiş olur. Bizim həyat yoldaşımızın seçimində, bizim övladımızın
valideyni seçmək istədiyimiz şəxsə qarşı güvənsizliyimiz, ona inanmamağımız, hər
fürsətdə ondan zərbə gözləməyimiz, gələcəkdə bizim də ailəmizin dağılmağını ön
plana çəkir. Çünki qorxunun gözləri böyük olur. Mətləbdən uzaqlaşmayım. Ailə
sonunda dağılmağa məhkum qaldığından
qızın valideynləri boşandı. Bütün olanlar da bundan sonra başladı.
Valideynlər
boşandıqdan sonra qızın kimlə qalacağı mövzuya çevrildi. Qızın özünə seçim
verilmişdi. Atası qızını heç cür anası ilə buraxmaq istəmirdi. Varmış bildikləri.
Mən bunu daha sonra anladım. Qız bir müddət atası və bibisigillə yaşadıqdan
sonra anası onu öz yanına çağırdı. Qız əvvəlcə razılıq vermirdi, çünki anası
atasından boşandıqdan sonra özünə yeni kişi tapmışdı. Atası qızını ögey atanın
yanına buraxmaq istəmirdi. Halbuki anası o kişi ilə nigaha girməmişdi. Əlqərəz
anası nə etdi, nə dedi bilmirəm, lakin qızını öz yanına apara bildi. Qız kənddən
gedəndən sonra bacımla əlaqələri itmişdi. Bir gün qız yenidən atasıgildə peyda
oldu. Bacımın onunla görüşmək fürsəti olmadı. Ötəri salamlaşaraq, hal-əhval
tutmuş, anasının yanında həyatının necə keçməsi haqqında soruşa bilməmişdi.
Üstündən bir müddət keçəndən sonra qız yenidən yoxa çıxdı. Bacım qızın bibisini
görəndə, qızın harada olduğunu soruşmuş, cavabında isə “Anası məhkəmə yolu ilə
bizdən aldı” eşitmişdi. Uzun müddət ondan səs-soraq olmadığına görə başına nələrin
gəldiyindən xəbərsiz idik. Ancaq günlərin birində qızın yenidən kəndə döndüyünü
eşitdik. Qız qonşuluqda kasıb ailələrin birinin evində yaşayırdı. Bacım buna
çox təəccüblənmişdi. Atasının evi olduğu halda niyə o, kiminsə evində yaşasın? Bacım
fürsət tapıb, qızla görüşmüşdü. Evə dönəndə bacımın niyə belə əhvalsız rəfiqəsi
ilə görüşdən gəldiyini öyrənməyə çalışdım. Elə bildim uzun müddət
danışmadıqlarına görə bacım ondan inciyib. Məsələ bu deyilmiş. Eşitdiklərim məni
sözün əsl mənasında şoka saldı, çünki on iki yaşlı qız hamilə idi.
Qız
anasının yanına qayıtdıqdan bir müddət sonra “atalığı”, yəni anasının yaşadığı
şəxs qıza qarşı seksual hərəkətlər etməyə başlayıb. Əvvəlcə görməməzlikdən gəlmək
istəsə də iş dərinə getməyə başlayıb. Qız da anasına demək məcburiyyətində
qalsa da, anasından aldığı cavab onu bir
az da dəhşətə gətirib. Anası qızına görə nəyinki həmin şəxslə dalaşmaq,
heç ona bir kəlmə söz demək istəməyib. Əvəzində qızına məşuqunun bütün istəklərini
yerinə yetirməyi tapşırıb. Qız imkan tapan kimi, atasının yanına qayıdacağı
bildirəndə isə, onu döyərək, bunu etsə ona baha başa gələcəyini deyib.
Qız səhəri
günü anasının yanından qaçaraq, atasının yanına qayıtdı. Atası qızının gəlişinə
sevinərək, onu qucaq dolusu qarşılamış, amma daha onu tərk etməməyini rica
etmişdi. Bu sevinc çox heyif ki, uzun sürmədi. Qız başına gələnləri atasından
qorxduğuna görəmi, ya utandığından heç kimə danışmayıb. Atasına isə yad kişi ilə
bir dam altında qala bilmədiyini bildiribmiş. Atası da qızının sakit halından
heçnə anlamadan, yaşamağa davam edirdi ki, tezliklə anası məhkəmə yolu ilə
qızını atasından ayıraraq güclə öz evinə qaytardı.
Qızın cəhənnəmi
bundan sonra başlayır. Hər gün həmin şəxsin ona qarşı təcavüzü, anasının görməməzlikdən
gəlməsi, onu özünə qəsd etməyə məcbur edir. Lakin onu xilas edirlər. Anası buna
səbəb kimi atasının yanına qayıtmağını göstərsə də, qızını keçmiş ərinə
qaytarmayacağını bildirir. Dəlil kimi də yeniyetməlik çağında emosional fonun
sabit olmaması və yeniyetmələrin çılğın və bu cür davranışa meyilli olduğunu
göstərib.
Qız
anasına bütün bunlardan bezdiyini deyəndə isə anası: “ Niyə gileylənirsən ki? O
səni də sevir məni də. Bunda nə pis şey var ki. Həm sən, həm də mən onun kəbinli
arvadı olacağıq. Narahat olma ikimizə də əla davranacaq. Vacibi sənin ona xoş
münasibətindir. Bu cür axmaq hərəkətlərdən əl çək və onun istədiyini elə. Səndən
istədiyimiz budur.”
Belə
cavabdan şoka düşməyəsən, nə edəsən? Uzun sözün qısası həmin “kişi” günlərin
bir günü axır ki, istədiyinə çatır. Eyş-işrət içində, kef görür. Lakin qızın
hamilə olduğunu gördükdən sonra qızı döldən qurtulmaq üçün aborta aparırlar.
Qız fürsət düşmüşkən oradan qaçmağa macal tapıb, evlərinə qayıdır. Ona elə gəlir
ki, atası onu qəbul edəcək, bütün bu əzabdan qurtaracaq. Çox heyif ki bu belə
olmur.
Həyatda
nə qədər də alçaq, ana adına layiq olmayan qadınlar varmış. Məşuqu onu təkr etməsin
deyə, öz qızını belə qurban verən bu qədər şərəfsiz, mənəviyyatsız, fahişə bədənli
və ruhlu qadınlar var.
Mən heç
o qadının məşuqundan danışmaq belə istəmirəm. Ona kişi adı yaraşmır. Qadının
qızı olduğuna görə onunla yaxınlıq edib, qızını da həmin qadın kimi yatağa
sürükləmək, ona təcüvüz etmək hansı mənliyə sığışan hərəkətdirsə, siz ona
özünüz ad verməyə çalışın, ya da heç lazım deyil. O cür adamlar adsız qalmalıdırlar.
Atası
qızının hamilə olduğunu öyrənən kimi qızı evdən qovur. Qız hara gedəcəyini bilmədiyindən,
qonşuluqdakı kasıb ailədə məskunlaşır. Qıza nə qədər polisə şikayət etməyini məsləhət
görsələr də o bunu etmir, çünki qadınlarımız nadir hallarda təcavüzdən və ya
seksual xarakterli hərəkətlərdən sonra polisə və tibbi ekspertə müraciət edir.
Cəmiyyətin onları başa düşməyəcəyindən, insanların onu günahkar biləcəyindən, təcavüz
edənin məhz qadının onu bu hərəkətə sövq etdiyini düşündüyündən çox sayda təcavüzlər
üstü örütülü, sirr olaraq qalır. Qadına təcavüzü heç bir səbəb haqq qazandıra
bilməz. Təcavüz təcavüzdür və qadının nə yolla sövq etməsi, bu səbəbdən də
kişinin ona təcavüz etməsi mövzu ola bilməz, ancaq olur. Qadın günahkar
sayılır. Bu səbəbdən də bu qızcığaz səsini çıxartmadan təslim olur və yenidən
anası deyilən o qadının yanına dönməyə məcbur qalır.
Döndükdən
sonra bizim ondan daha xəbərimiz olmadı. O, bətnindəki körpəni dünyaya gətirdimi,
yoxsa abort etdirmək məcburiyyətində qaldımı, bütün bunları daha bilmədik.
Bacım bir-iki dəfə atası və bibisindən onun haqqında soruşmaq istəyəndə, onun
bu adda qızı olmadığını bildirdikdən sonra axtarışın faydasız olduğunu bacım
başa düşdü.
Arada
düşünürəm ki, görəsən o qız haradadır? nə işlə məşğuldur?
Həyat, daha doğrusu insanlar onun üçün hansı sürprizləri edir. İnsanlar həqiqətən
də dəhşət dolu varlıqlardır.
Комментариев нет:
Отправить комментарий